ਇਸ ਮਹੀਨੇ, ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ ਕਲਾਸ ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਰੁੱਝੀ ਰਹੀ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ।

ਅਸੀਂ ਹਰ ਰੁਝੇਵੇਂ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਕਲਾਸ ਚਰਚਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਆਪਣੀ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ। ਇਹ ਇੱਕ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਸਮਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁਣਨਾ ਅਤੇ ਜੋ ਅਸੀਂ ਸੁਣਦੇ ਹਾਂ ਉਸਦਾ ਢੁਕਵਾਂ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ। ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਗੀਤਾਂ, ਤੁਕਾਂਤ, ਕਹਾਣੀਆਂ, ਖੇਡਾਂ, ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰੋਲ-ਪਲੇ ਅਤੇ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਦੁਨੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ੇ ਦੇ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਨੂੰ ਵਧਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ।

ਫਿਰ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਨਿੱਜੀ ਸਿੱਖਿਆ ਕਰਨ ਲਈ ਨਿਕਲ ਪੈਂਦੇ ਹਾਂ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕੰਮ ਨਿਰਧਾਰਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਦੋਂ, ਕਿਵੇਂ ਅਤੇ ਕਿਸ ਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਸਮਾਂ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਵਿੱਚ ਅਭਿਆਸ ਅਤੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦਿੱਤੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਕਾਰਜ ਕਰਨ ਦੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਯੋਗਤਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਸੁਤੰਤਰ ਸਿੱਖਣ ਵਾਲੇ ਬਣ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਦਿਨ ਭਰ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ।

ਹਰ ਦਿਨ ਇੱਕ ਹੈਰਾਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਡਾਕਟਰ, ਪਸ਼ੂ ਚਿਕਿਤਸਕ ਜਾਂ ਨਰਸ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਇੱਕ ਫਾਇਰਫਾਈਟਰ ਜਾਂ ਇੱਕ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀ। ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਵਿਗਿਆਨੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਪਾਗਲ ਵਿਗਿਆਨ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਾਂ ਇੱਕ ਨਿਰਮਾਣ ਮਜ਼ਦੂਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਪੁਲ ਜਾਂ ਚੀਨ ਦੀ ਮਹਾਨ ਕੰਧ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬਿਰਤਾਂਤਾਂ ਅਤੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪਾਤਰ ਅਤੇ ਸਹਾਇਕ ਉਪਕਰਣ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਾਂ। ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ਅਤੇ ਡੈਡੀ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਆਪਣੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਕਾਢ ਕੱਢਦੇ ਹਾਂ, ਅਨੁਕੂਲਿਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਡੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕੰਮ ਨੂੰ ਕੈਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਡੇ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫ਼ਰਾਂ ਅਤੇ ਵੀਡੀਓ ਸੰਪਾਦਕਾਂ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਸਾਡਾ ਰੋਲ-ਪਲੇ ਅਤੇ ਛੋਟਾ ਸੰਸਾਰੀ ਖੇਡ, ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਦਰਸਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕੀ ਸੋਚ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਕੀ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜਾਂ ਕੀ ਸੁਣ ਰਹੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਸੁਣਾ ਕੇ ਅਸੀਂ ਇਸ ਨਵੀਂ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।

ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਡਰਾਇੰਗ ਅਤੇ ਲਿਖਤੀ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਅਤੇ ਦੇਖਭਾਲ ਦਿਖਾ ਰਹੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕਲਾਸ ਡੋਜੋ 'ਤੇ ਮਾਣ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਦਿਖਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਇਕੱਠੇ ਆਪਣੀ ਧੁਨੀ ਵਿਗਿਆਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਪਛਾਣ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ। ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਅਤੇ ਵਾਕਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮਿਲਾਉਣ ਅਤੇ ਵੰਡਣ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਨਾ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਮਿਲੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।

ਫਿਰ ਸਾਡੇ ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਤ 'ਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਨ ਲਈ ਦੁਬਾਰਾ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਸਾਡੇ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲਬਾਤ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਾਂ।